a casa estralou mil cores azuis. e agora os cachiños como pedazos de metacrilato ou um universo roto. ti descansabas nalguns recunchos como a cociña ou unha cadeira vella que conserva o cheiro. as lâmpadas están acesas as miñas mans, espidas. arancha nogueira o único lugar onde ficar inmóbil editora urutau 2018
